Eğer sosyal bir ortamda suskunsanız ve o gün baştan savma gözüküyorsanız insanlar büyük ihtimalle sizin utangaç olduğunuzu düşünecektir. Halbuki sadece ortamdaki muhabbetten tatmin olmamışsınızdır. Yine aynı ortama güzel, havalı gözükerek girerseniz bu sefer suskunluğunuz kasıntı olmanıza verilir. Kim bilir, belki muhabbetten sıkılıyor, belki de konuşmaya utanıyorsunuz.
Yanındayken neşelendiğiniz biri sizi daima öyle algılar, ciddileştiğiniz hep ciddi olduğunuzu. Bir sebepten ötürü yanında rahat edemediğiniz kişiler sizi rahatsız olduğunuz için eleştirebilir.
Kişi üzerindeki etkilerini fark edemediklerinden gördüklerini karşıdakinin sabit karakteri sanarlar. Ola ki farklı etkilere sahip kişiler bir araya gelirse bu sefer gözlemledikleri "siz" imgesi alıştıklarına kuvvetle muhtemel uymayacağı için bu sefer de herkesin yanında farklı olmanız ikiyüzlülüğünüze verilebilir.
Belki de oyunu kurallarına göre oynar, nabza göre şerbet verirsiniz ve çevrenizde birçok insan toplarsınız. Hepsi birden konuşunca o kadar gürültü olur ki kendi sesinizi duyamazsınız ve bir gün sesiniz olduğunu bile unutabilirsiniz. Kendiniz bile "sizliğinizi" unutmuşken sizi kimse olduğunuz gibi benimsemeyecek, herkes size şekil verecektir. Artık o kadar ikiyüzlüsünüzdür ki görünene siz bile inanırsınız. Dostsuzluğunuzun farkına varmamanız da cabası.
Oysa her koşulda, yanında tamamen kendiniz olduğunuz insanlar o kadar azdır ki -varsa zaten şanslısınızdır, farklısınızdır- "dost" der ve diğerlerini ayrı bir kefeye koyarsınız. Herkes böyle böyle ufak gruplar kurar kendine ve ötesinde tüm dünya birbirini yanlış anlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder