- “Bunlara” ihtiyacımız var, dediler.
Öfkesi gözünden fışkırdı.
Anlata anlata bitiremediler,
- Birlik, beraberlik, destek, iyi gün, kötü gün…
Gülüşü çarliston biberiydi. Tadına bakmadıkları
için fark etmediler.
- Çok değer veriyorsun “bunlara” ve hep kendine.
Duydu, elleri titredi, saldırmak üzere.
- Biz zamanında senden hiç esirgemedik.
Kustu. Kokuyu duymadılar. O kadar
alışıklardı.
- Ben bunları hiç istemedim ki, dedi.
Yine “Ne istedin?” diye sormadılar. O yüzden “bunlara”
değer verdiklerini hiç bilmediler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder