?

Nefes nefese koşuyordu, o meydan senin bu meydan benim. Gülüyor, konuşuyor, sarılıyor, coşuyordu. Hayır! Aslında yalvarıyordu "Beni görün, bakın bana, yaratın hatta!"
Gelince tüm meydanların boşaldığı gün, sandı ki o da yok artık.
Ve hâlâ aynaya bakıp inatla soruyor: "Ey yüzünü asla benden yana çevirmeyen, sen de kimsin? N'olursun, bir göz ucuyla bari, bak bana!"