Günlerdir sığındığım bu derme çatma kulübenin tüm sakinleri ve diğerleri, saatlerdir tek kelimesini anlamadığım dillerinde hararetli hararetli tartışıyorlar. Ben el kol hareketleriyle bir şey anlatmaya çalıştığımdaysa dikkat kesiliyorlar.
Kulübedeki tek adam önce karısını, sonra kızını, dün gece de kendini sundu yatağıma. Galiba hepsini geri çevirmem kafalarını karıştırdı, ne istiyor olabileceğimi tartışıyorlar.
Daha az sığ gelmeye başladı bu insanlar. Dillerini öğrenmeye çalışacağım.
Belki de dönüş çarelerimi düşünmem gereksizdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder