Susuyorlardı, sustunuz. Bir şeyler söylemeye yeltendim, şaşkındı
bakışlarınız. İşaret parmağınız dudaklarınızda.
Nesillerce susuştuk. Sesler zamanla içimizdeki gürültü oldu.
Fokurdadık, fokurdadık ve yandardağ
patlasa bu kadar yakmazdı. Soluklarımız bile sessizleşti. Kendimizden geriye
sadece kül kaldı.
Asırlar sonra, acı içindeki vücutlarımızı bulanlar hayatımız
boyunca acı çektiğimizi sandılar. Biz de çekmediğimizi.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder